Tien jaar geleden werd de uitvoering van de WMO, de Jeugd- en de Participatiewet overgeheveld naar de gemeenten. ‘De grootste verbouwing van de verzorgingsstaat sinds het ontstaan ervan’. Vier ambities lagen ten grondslag aan deze grootscheepse verhuizing: integraal werken, nabijer zijn, meer ruimte voor zowel professionals als voor burgers.

Wat is er van deze ambities terecht gekomen? Hebben burgers die dat nodig hebben een betere ondersteuning gekregen? En zijn er ook nieuwe, onvoorziene ontwikkelingen in gang gezet? In interviews met negentien key players in het sociaal domein schetsen Piet-Hein Peeters en Marcel Ham een inspirerend beeld van een belangrijk maatschappelijk veld in beweging.

De conclusies zijn niet onverdeeld positief- er is nog steeds teveel afstand tussen overheid en kwetsbare burger, wijkteams lopen vast in de lokale bureaucratie en de landelijke overheid is een hindermacht- maar er zijn intrigerende nieuwe ontwikkelingen: de noodzaak om als gemeenten dwingend van elkaar te leren wordt gevoeld, de sociaal werker en de ervaringsdeskundige kregen meer positie, en burgerinitiatieven hebben de wind in de zeilen. Dat geeft rip voor de broodnodige verbetering van het lokaal sociaal domein.

Als we dat hadden geweten – Piet-Hein Peeters en Marcel Ham

Jaarboek 2024 Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken

Over de spreker:

Piet-Hein Peeters (1970) studeerde af in de communicatiewetenschap en werkt als zelfstandig journalist. Hij publiceerde behalve ‘Als we dat hadden geweten’, ‘Onder het mom van zelfredzaamheid’, ‘Verwarde personen zijn het problemen niet’, ‘Vijf jaar lokaal sociaal domein: veel gedaan, te weinig bereikt’, ’Sociale verloskunde’ en ‘Eerst het samen leven, dan de gezondheidszorg’. Hij schrijft voor het Tijdschrift voor Sociale Vraagstukken, De Eerstelijns, het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde en was van 2014 tot 2018 de hoofdredacteur van Zorg+Welzijn.